Tweedaagse bergwandeling door Triglav National Park in Slovenië

Het Triglav National Park in Slovenië had ik op vele foto’s voorbij zien komen. Het spreekt tot de verbeelding, dat was me duidelijk. Toen we in september op vakantie gingen naar dit land moest en zou ik dan ook een bergwandeling maken door dit prachtige gebergte van Triglav National Park. We hadden een driedaagse wandeltocht samengesteld van het dorp Bovec naar het zuidelijke Tolmin. Maar het liep net even wat anders dan gepland!

Het Triglav National Park in Slovenië

Het Triglav National Park (Sloveens: Triglavski Narodni Park) is een gebergte te midden van de Julische Alpen in Slovenië. Het centrale gedeelte van het park beslaat zo’n 540 km² en de uitlopers nog eens 300 km². De hoogste berg is Triglav (2864 m), naamgever van het park. Hij wordt ook wel ‘berg met drie pieken’ genoemd. Deze drie punten zijn zo iconisch voor Slovenië, dat ze het logo van het land zijn geworden. Je ziet de pieken terugkomen in de nationale vlag en in het wapen van Slovenië. Tijdens onze bergwandeling lopen we in het westelijke deel van het park, overlappend met de Soča Valley. De hoogste berg die we tijdens de wandeling zien is Krn (2244 m), waar we op afstand onderlangs lopen.

Bergwandeling door Triglav National Park

Van tevoren, thuis, had ik het helemaal uitgestippeld. Een driedaagse bergwandeltocht door Triglav Nationaal Park, en wel van Bovec in het noorden naar Tolmin in het zuiden. Bewust koos ik niet het centrale gedeelte; ik houd erg van wandelen, maar niet per se van heel steile beklimmingen in de kou van de kale bergen. Dus vandaar deze wandelroute door dorpen, gehuchten en langs berghutten met zeker ook wat pittige klimmetjes. Maar het liep anders.  

Regen, regen en nog eens regen

Het plan was: de auto en Alpenkreuzer achterlaten op de camping in Bovec, om vanuit daar te wandelen naar Pri Jakobu in Magozd voor onze eerste nacht. De weersvoorspellingen gooiden roet in het eten: het zou erg slecht weer worden met de hele middag en avond regen. Wij kozen eieren voor ons geld en besloten de eerste wandeldag te skippen. Een goede keuze, want het begon ’s ochtends te regenen en het werd die dag niet meer droog. Bij camping Kamp Koren in Kobarid, nabij Magozd, mochten we de vouwwagen en auto parkeren voor een paar dagen. In ons heerlijk droge appartementje pakten we ’s avonds onze wandelrugzakken in voor twee dagen. De volgende ochtend waren we klaar voor onze ingekorte bergtocht. Startpunt: camping Kamp Koren in Kobarid.

Wandelroute van Kobarid naar berghut Kuhinja

Dag één van de wandeltocht begint direct goed. Want het is ’s morgens weliswaar wat bewolkt maar droog. Vanuit de camping (240 m) kunnen we gelukkig eenvoudig de draad van onze driedaagse wandeltocht oppakken. Op naar berghut Kuhinja, op 1012 meter hoogte! In afstand staat er slechts 11 km op de planning, maar we moeten wel zo’n 900 m klimmen. Via de bergdorpen Drežnica en Koseč wandelen we naar de Italiaanse militaire kapel (1220 m), ons letterlijke hoogtepunt van de dag.

• 

• 

Een smal bospaadje recht omhoog

Vanaf de camping in Kobarid lopen we richting de eerste rotsen. We volgen een deel van de ons inmiddels vertrouwde Soča rivier. Die kennen we van onze wandelroute de Soča Trail een paar dagen terug. Dit duurt niet lang, want een bordje met ‘Huljeva Pot Drežnica’ wijst ons een heel smal bospaadje in dat erg steil de berg opgaat. Het is zover: om tien uur beginnen wij aan de eerste klimmende meters van de dag, niet wetende dat het de rest van de dag niet meer vlak zal worden. De enorme hoeveelheid regen van gisteren heeft haar sporen nagelaten. Het paadje door de bossen is smal en doorweekt. Goed opletten dus dat we niet wegslippen en naar beneden glijden.

Witte kerken in Drežnica en Koseč

Na drie kwartier door de dichte bossen klimmen zijn we boven. Ik heb mezelf wat afgepeld, zo heet heb ik het. We staan op een asfaltweg die ons naar Drežnica (555 m) leidt. Niet dat er veel verkeer is. De uitzichten zijn magnifiek. In Slovenië is het geloof nog duidelijk aanwezig en praktisch elk dorpje heeft een prachtig witte kerk die fel afsteekt tegen het groene berglandschap. Zowel Drežnica als Koseč heeft er een, hoe klein deze dorpen ook zijn. De asfaltweg leidt ons een aantal kilometers door de dorpjes over glooiend terrein. Na Koseč is het weer stijgen geblazen.

• 

• 

Twee uur zigzaggend omhoog

Het klimmetje van vanochtend blijkt slechts een opwarmertje. We komen er namelijk al snel achter dat nu het serieuze werk begint. Twee uur lang zigzaggen we behoorlijk steil door de bossen omhoog. Het is een oud karrenspoor met af en toe een zijspoor, maar we zien niemand. Ook zien we weinig, want het is dicht begroeid. Slechts af en toe gunnen de bomen ons een doorkijkje naar het schitterende berglandschap van Triglav Nationaal Park. Het is warm en ik kan Hans niet altijd bijhouden. Fysiek gaat het wel, maar ik merk dat ik het eentonige pad volgen zonder uitzicht of afwisseling zwaar vind. Dit stuk is dus best afzien. Lunchen doen we midden op het pad, dat inmiddels versmald is tot een paadje van 40 cm. We zitten op het enige zonnige plekje dankzij een gat in de zee van bomen. Te lang blijven zitten is geen optie, want je koelt snel af zodra je stilzit.   

• 

• 

Onze beloning: de Italiaanse militaire kapel

Morrend kom ik van de vochtige grond omhoog als Hans alweer meters vooruit is. Hup, in de benen. Wanneer wordt het een keer vlak? Al is het maar voor tien meter! En waar blijft die vervloekte kapel onderhand? Maar er is maar één keuze: lopen en blijven lopen. Gelukkig komen we niet lang daarna eindelijk uit de dichte begroeiing en zowaar zien we een heel stuk boven ons een klein wit gebouwtje staan. Dat moet hem zijn. Ik krijg nieuwe energie en het pad wordt een rotsig klauterpad. Hèhè, eindelijk wat afwisseling. Voor mijn gevoel vlieg ik omhoog en hoop na elke bocht de kapel in het vizier te krijgen. Na nog wat bochtjes zijn we er: de Italiaanse militaire kapel. Nooit gedacht dat ik ooit nog eens zó blij zou zijn om een kapel te zien.

Hoogste punt: 1220 meter

Dit het hoogste punt van onze tocht van vandaag, op 1220 meter in Triglav Nationaal Park. Het uitzicht is magnifiek. We puffen uit, bekijken het erg kleine kapelletje en dan is het tijd om over de bergkam heen te lopen. We stappen een houten hekje door en staan in een graslandschap met hier en daar wat bomen en heel veel koeien. Koeien met grote bellen om die het plaatje mét geluid helemaal compleet maken. Het is een rare gewaarwording om ineens in een totaal ander landschap te belanden. Maar het is hier fijn lopen over het gras en vooral: we dalen weer.

• 

• 

Donkere wolken aan de horizon

Aan deze kant van de berg is het gedaan met het zonnetje. De vergezichten zijn onverminderd mooi met rotspunten en bergen van het Triglav National Park overal om ons heen. Maar daarboven zien we donkere wolken aankomen die ook ons uitzicht op de bergen steeds meer belemmeren. Het pad blijft glooiend dalen. We duiken weer een grasland in door een veld met luie koeien. En zie daar: een Sloveense vlag. En een dak. Het begint te druppelen terwijl wij het eindpunt voor de dag in het vizier hebben: berghut Kuhinja (1012 m), midden in het Triglav National Park.

Wandelen van berghut Kuhinja naar Tolmin

De volgende ochtend zijn we al vroeg uit de veren. Ik heb een slechte nacht gehad in de berghut, ondanks dat ik heel moe was. Om zeven uur hebben we afgesproken met de host voor het ontbijt en ik sta ruim op tijd bepakt en bezakt beneden aan de ontbijttafel. Voor een vegetariër komt het ontbijt dan neer op eieren met kaas en toast met jam. All good. Ook Hans is er klaar voor en om halfacht stappen we naar buiten, deze prachtige dag tegemoet en op weg naar onze eindbestemming: 15 km naar het stadje Tolmin (201 m).

Zonsopkomst in de bergen van Triglav National Park

We voelen ons de koning te rijk als we als enigen de weg aflopen en voor ons, van achter de bergen, de zon zien opkomen. Deze dag kan nu al niet meer stuk. Warm is het niet en alle laagjes kleding zijn aangetrokken. Vandaag is een dag van dalen. Zo’n 1000 meter dalen door Triglav National Park en dan eindigen we in het stadje Tolmin, waar we op de bus zullen stappen. Maar niet voordat we eerst nog een paar honderd meter hebben geklommen naar openluchtmuseum Mrzli Vrh.

• 

• 

Openluchtmuseum Mrzli Vrh

Deze wandelroute begint met een heel stuk asfaltweg, zo ontdekken we. Verkeer is er nagenoeg niet. Na een paar uur geleidelijk stijgen, komen we bij een nederzetting op de berg Mrzli Vrh (1259 m) aan. Het gehucht is een openluchtmuseum met vele monumenten over de Eerste Wereldoorlog. Hier waren toen meer dan vijftien begraafplaatsen te vinden waar de gesneuvelde soldaten van het Oostenrijks-Hongaarse leger tijdelijk werden begraven. Velen zijn later verplaatst naar een officieel kerkhof nabij Tolmin. Hoewel er namenlijsten en tekeningen zijn, zijn vele van de begraafplaatsen niet teruggevonden. Zware kost, zo op de vroege morgen. Lees meer over openluchtmuseum Mrzli Vrh.

• 

• 

Vuursalamander

Het weer zit mee en we duiken de bossen in via een oud karrenspoor. Als we er uitkomen is de zon helemaal doorgebroken en is daar een adembenemend uitzicht over de vele bergen van Triglav National Park. Wat is wandelen hier toch gaaf. Dat vind ik helemaal als ik even later – voor de tweede keer al – langs het pad van betonplaten een vuursalamander zie zitten. Lekker in het zonnetje om op te warmen. Zo snel ik kan maak ik een foto, maar het beestje doet het rustig aan en loopt op zijn gemak naar de begroeiing. Hans en ik zijn lyrisch: we hebben een vuursalamander gezien. Tja, je kunt maar ergens enthousiast over zijn.

Tolmin in zicht

Veel sneller dan gedacht, zien we ver weg in het dal voor ons een stadje: Tolmin. Nu al? Blijkbaar stappen we flink door deze ochtend, het is pas elf uur. Afdalend naar het zonovergoten Tolmin genieten we van de vele vergezichten die de vallei omringen. In het dorp drinken we een limonade – ja, ze hebben hier de originele – op het terras en we zijn netjes op tijd op het busstation voor onze bus terug naar Kobarid. Nog geen halfuur in de stadsbus en we staan weer bij de camping. We stappen de auto in en gaan op weg naar de warmte van de Sloveense kust!

Meer weten over een (kampeer)vakantie naar Slovenië? Lees meer over het land Slovenië, de kosten en het strand.