Op pad naar het buitenland kan al een hele poos niet. Daar baal ik van, maar ik heb er ook iets op gevonden. Ik ben in een wandelboek gedoken, of eigenlijk drie. Topidee van mezelf, want het is heerlijk wegdwalen; ben ik tóch een beetje op reis. Ik koos voor de leesboeken Het zoutpad en De wilde stilte van Raynor Winn, en Alleen van Tim Voors.
1. Het zoutpad van Raynor Winn
Soms heb je dat, dat je niet kunt stoppen met lezen en alleen maar door wilt. Dat had ik bij Het zoutpad, inmiddels een heel bekend boek. Blijkbaar zijn er veel mensen die op papier wel een avontuur willen beleven. Ik kwam het wandelboek toevallig tegen in een boekhandel voordat het een verkoophit werd. De cover sprak me aan en toen ik begon met lezen, wist ik meteen dat ik een goede keuze had gemaakt.
Voor ik het wist, was ik ook daar, aan de zuidkust van Groot-Brittannië en voelde ik wat schrijfster Raynor Winn voelde. De zilte zeelucht op je huid, de drang om in de natuur te verblijven, het genot van een wandeling zonder een mens tegen te komen. Leven met weinig, dicht bij de natuur. Voor haar was het noodgedwongen, en zelfs daarin sprak het boek me aan. Altijd al ben ik iemand geweest van de basics, liefst zo weinig mogelijk spullen en dicht bij de natuur zijn als ik op reis ga. Het is een van de redenen dat ik wandelen zo heerlijk vind.
1000 km door de natuur
Haar lot – en dat van haar man Moth – zette me aan het denken. Zij kozen er duidelijk niet vrijwillig voor om de barre tocht langs het South West Coast Path in het zuiden van Engeland te wandelen. Maar de manier waarop Winn het heeft opgeschreven, maakte mij als lezer steeds enthousiaster. Eigenlijk is het een fantastische tocht van ruim 1000 km midden in de natuur. De boodschap die ik in het verhaal heb gelezen, is dat als de ene deur sluit, er elders weer een wordt geopend. Er gebeuren soms dingen waar je geen invloed of controle over hebt en waardoor je terug bij af lijkt te zijn. Maar ik geloof dat in de mens zit om door te gaan en niet op te geven. Dat is precies wat Raynor en Moth deden. Ze moesten door en daardoor maakten ze gave avonturen mee. Deze zware tocht bleek – naar mate hij vorderde – ook hun ‘verslaving’, misschien zelfs redding te worden. Ik vond het een geruststellend idee, dat wat er ook gebeurt er altijd ergens weer nieuwe hoop of een nieuwe kans ontstaat. Superinspirerend. Ik baalde dan ook toen ik dit wandelboek uit had, maar rende naar de winkel toen de opvolger uitkwam!
De langeafstandswandeling van Het zoutpad heb ik nog niet gelopen, wel een andere prachtige kustwandeling in Wales: langeafstandswandeling Pembrokeshire Coast Path.
2. De wilde stilte van Raynor Winn
Zou het wat voor mij zijn, leven in een kleine woning omgeven door groen, de elementen, vogels en insecten? Waar je weggeblazen wordt zodra je de deur uitstapt omdat je vlak bij de kust zit. Grassen en struiken groeien één kant uit door de constante stroom lucht die er met grote kracht overheen waait. Ver uit de kust vliegen zeevogels, op de uitkijk naar een hapje uit zee. Een wolkendek breekt onverwacht open en stort een plens water over je uit.
Dit is het beeld dat ik kreeg bij de opvolger van Het zoutpad: De wilde stilte. Ook bij dit wandelboek werd ik direct het verhaal ingezogen. Hoewel er eerst niet gewandeld wordt, voel je de constante spanning: wat gaan ze doen, hoe gaat het verder met Moths gezondheid? Raynor Winn omschrijft haar wanhoop, haar zoektocht en haar onzekerheden. Voor mij waren veel dingen herkenbaar waardoor ze me vaak recht in mijn hart raakte.
Uitkijkend over enorme gletsjers
Het lekkere komt in dit tweede wandelboek op het laatst: het stel gaat uiteindelijk wandelen. In het koude IJsland, vol ontberingen. Ze nam me mee. Ik liep daar ook, in haar kielzog. Tanden klapperend in mijn slaapzak met al mijn kleren aan, herkauwend op noedels als avondeten, maar vooral genietend van al het moois om me heen. Dichter bij de rauwe, ongerepte natuur te midden van natuurkrachten in hun extreemste vorm kun je niet komen. Wandelend door een landschap van pikzwart vulkanisch gesteente, ijskoude woeste rivieren overstekend onderwijl uitkijkend over krimpende maar nog altijd enorme gletsjers. Als je je ergens nietig voelt dan moet het daar zijn, in IJsland. Voor mij was het duidelijk: dit is de zoveelste bestemming die ik toevoeg aan mijn lange lijst van nog te lopen wandelingen.
3. Alleen van Tim Voors
Nog een aanrader voor natuurliefhebbers én wandelaars is het wandelboek Alleen van Tim Voors. Wederom een erg populaire uitgave, en natuurlijk weer niet zonder reden. De Nederlander besluit zijn gezin voor een halfjaar te verlaten en de Pacific Crest Trail te gaan wandelen. Een bijna 4300 km (!) lange wandeltocht van Mexico naar Canada. De insteek is meer praktisch, waardoor ik even moest omschakelen na de poëtische woorden die Winn gebruikte voor haar avonturen. En toch wist Tim Voors me zijn boek in te trekken, met zijn in korte hoofdstukken opgedeelde verhaal. De drie thema’s fysiek, mentaal en spiritueel vond ik goed gekozen, want daardoor bouwt dit wandelboek op en krijgt het meer diepgang. Op een gegeven moment kreeg ik toch het gevoel dat ik daar, in zijn rugzak, ongezien mee hobbelde op zijn rug. Met tochten van ruim 40 km op een dag, door de woestijn maar evengoed door de besneeuwde bergen.
Mee op reis
Dapper vind ik het, van iedereen die zo’n ongelooflijk lange hike maakt. Het vergt dan ook veel voorbereiding en planning, dat legt Voors haarfijn uit. Voor wie overweegt de PCT te gaan lopen, is Alleen dan ook een tip, want hij komt met talloze handige suggesties. Van voedselpakketten samenstellen en versturen, tot benodigd materiaal en kosten die erbij komen kijken. Erg fijn. Maar een opsomming van praktische zaken is het evenmin. Voors neemt je mee op reis, ontmoet mensen die later in zijn verhalen weer opduiken, deelt met je hoe hij afziet en ook zijn vertwijfelingen. Vooral bij dat laatste had ik het idee: ja, dit is iemand zoals jij en ik. En als hij dit kan, waarom ik dan niet? Ik ben nu al benieuwd naar zijn volgende uitgave: Niet alleen, over zijn wandeltocht dwars door het prachtige Nieuw-Zeeland!
In dit blog heb ik affiliatelinks opgenomen. Dat houdt in dat ik een klein percentage ontvang zodra je erop klikt en iets besluit te bestellen.
