Dichte mist, aanhoudende slagregen en een flinke wind. Dat waren de ingrediënten van het typisch Ierse weer toen ik ging wandelen op de berg Croagh Patrick in Ierland. Ik deed dat samen met een reisgroep op vakantie in Ierland, en onze begeleider had zo op ons ingepraat dat we allemaal – ervaren én onervaren wandelaar – door weer en wind deze uitdaging aandurfden.
Informatie over deze wandeling:
Land: Ierland
Route: beklimming van berg Croagh Patrick
Afstand: 7 km
Hoogtemeters: 764 m
Categorie: rotsen, klimtocht
Moeilijkheidsgraad: gemiddeld – wandelaar (bekijk uitleg over de moeilijkheidsgraad)
Horeca onderweg: nee
Saint Patrick en Croagh Patrick
Gelegen in het noordwesten van Ierland is Croagh Patrick (764 m hoog) een waar pelgrimsoord. Saint Patrick, beschermheilige van het land, is de naamgever van de berg. Als grondlegger van de katholieke kerk in Ierland zou hij destijds, in het jaar 441, veertig dagen hebben gevast terwijl hij op de berg verbleef. Tot op de dag van vandaag eren de Ieren hem en eens per jaar wandelen of beklimmen zij als boetedoening de Croagh Patrick op blote voeten. Dit doen zij op de laatste zondag van juli. Wij zijn er half augustus, als het een stuk minder druk is.
Grijze en natte start
Ja, alle vooroordelen van het Ierse weer komen vandaag uit. Op deze dinsdag tijdens onze rondreis door Ierland is dit de enige kans om de Croagh Patrick te trotseren. En dus gaan we, nadat we de ochtend grijs en nat zijn gestart op onze camping. Toch is het niet echt koud, hoewel de constante regen wel zorgt dat je goed nat wordt en dus sneller afkoelt. In onze bus hiernaartoe – iedereen van boven tot onder ingepakt in de regenkleding – beslaan de ramen en ik zie mensen sip naar buiten kijken. Ik zet I gotta feeling op van The Black Eyed Peas op om er wat sfeer in te brengen. Dat werkt, want we worden langzaam wakker met zijn allen. Ondanks de regen kijkt iedereen uit naar de beklimming van vandaag!
In de mist wandelen op de Croagh Patrick
Het grote voordeel van het slechte weer is dat we maar weinig mensen tegenkomen. We hebben praktisch het rijk voor onszelf. Het eerste gedeelte van de Croagh Patrick is nog niet zo steil en is een prima te belopen pad met gruis en kleine stenen. Links van me ontwaar ik in de mist een berg, rechts van me een glooiende afgrond. Daar zou ik prachtige uitzichten kunnen zien als het niet zo’n grijs weer was. Ik zie nu vooral de zijkanten van mijn capuchon en voor me uit een meter of wat, totdat het zicht me wordt ontnomen door de mist.
Houten shelter
Na een poos wandelen, ongeveer halverwege de Croagh Patrick, treffen Janine en ik een shelter. Het is niet meer dan een in elkaar geflanst houten afdakje. Maar het is aan drie kanten dichtgetimmerd en water- en winddicht en dus zijn we er dolblij mee. Janine en ik zijn vooruitgelopen en we schuilen hier om te wachten op de rest en wat te eten. Ook vergelijken we elkaars outfit even en concluderen dat we toch best wel nat zijn, ook ónder onze regenkleding. Niet te veel over nadenken. Ook niet te lang stilzitten trouwens, want we koelen snel af. Zodra de anderen er zijn, gaan wij weer op pad.
Het uitzicht fantaseren we erbij
Het tweede gedeelte is wat uitdagender. Grote, losse stenen leiden je een stuk steiler omhoog de berg op. Een pad kun je het niet noemen. Maar je kunt maar één kant uit, dus we ploeteren voort door de inmiddels drizzling rain. De rest van de groep zien we niet meer als we even later achterom kijken. De hut is ook al uit het zicht verdwenen. Af en toe staan we even stil om op adem te komen. We fantaseren het prachtige uitzicht dat we nu zouden kunnen hebben erbij. Je kunt er maar beter om lachen!
Op blote voeten wandelen op de Croagh Patrick
Vlak onder de top komen we twee Ierse jongens tegen. De ene op slippers, de andere op blote voeten. Allebei in joggingbroek. Zonder regenjas. Op weg naar beneden. We lachen wat met elkaar. “Ah, oeh, ough”, klinkt het voornamelijk van de blootvoetse jongen. “My feet are cold!”, roept hij me toe. Ja, dat geloof ik. Maar een bikkel is hij wel. Een echte pelgrim gaat op blote voeten wandelen op de Croagh Patrick. Spontaan houden Janine en ik op met klagen over natte voeten, ondergoed en straaltjes water die we over onze rug voelen lopen. We hebben geen recht van spreken, zo voelt het.
Een witte kerk op de top
Als eersten bereiken we na ruim twee uur klimmen de top. Een grote, witte kerk staat er te prijken. Gesloten. No shelter voor ons! Van de jongens uit Ierland hebben we begrepen dat we – als onderdeel van de pelgrimage van de Ieren – een aantal keer in gebed om de kerk heen moeten lopen. Ik ben niet religieus, maar we zijn er nu toch. En we willen het ook niet koud krijgen. Het waait erg hard en na elke hoek die we omslaan, zetten we extra kracht om niet weg te waaien. Na zeven rondjes – zo werd ons verteld dat de bedoeling was – zijn we klaar. De rest van de groep is er nog niet en we willen wachten tot iedereen er is voor een foto. We schuilen onder een ieniemienie dakje van 1×1 meter. Daar eten we onze kleffe boterham op terwijl de anderen stuk voor stuk al ploeterend bovenkomen.
Afdalen langs modderstroompjes
Op de foto! We moeten natuurlijk wel bewijs hebben dat we hier zijn geweest, in dit heerlijk Ierse weer. Iedereen is werkelijk waar nat, maar ook heel blij. Wandelen op de Croagh Patrick in Ierland is echt een gave ervaring! En dat ondanks dat we geen uitzicht hebben. Na nog geen tien minuten samen, beginnen we aan de afdaling. Die echt veel sneller gaat gelukkig, een uurtje. Veel droger is het niet. Ik loop langs modderstroompjes en over glibberige rotsen en moet steeds goed opletten waar ik mijn voeten neerzet. Voor je het weet, glijd je weg en lig je op de grond.
Een zee van planten
Tegen het einde, als ik weer op het glooiende gedeelte ben beland, gebeurt er iets moois. Het wordt zo goed als droog! De mist trekt een beetje op en voor me opent zich een zee aan planten. Groene varens, paarse heide, oranje montbretia’s: allerlei prachtige kleuren zie ik ineens. Ik ben blij dat ik dit stukje toch nog meemaak, terwijl ik snel van rots naar rots naar beneden zweef. Aan de voet stap ik het Visitor Centre binnen. Precies waar ik aan toe ben, vind ik hier: een heerlijk stuk carrot cake, thee en een warme plek om op te drogen. De rest van de groep druppelt binnen en neemt een voorbeeld aan mijn taart. We genieten. Praten na. Drogen op. Vinken de Croagh Patrick in Ierland op onze lijstjes af. We did it!
Als het te slecht weer is, bijvoorbeeld met onweer, is het niet verstandig de Croagh Patrick te beklimmen. Check daarom altijd van tevoren goed de weersvoorspellingen. Ter voorbereiding op een dergelijke wandeltocht, kun je ook een voorbeeld nemen aan mijn tips voor een dag wandelen in de ruige natuur.
